5 listopada w mławskiej jednostce odbyło się niecodzienne spotkanie poetyckie… Poranek pełen wzruszeń, który pozwolił „zatrzymać się”, oderwać od codzienności i przenieść się wprost do „pięknej krainy łagodności”…
W atmosferze refleksyjnej jesiennej zadumy, spotęgowanej blaskiem i zapachem świec, przy dźwiękach nostalgicznej muzyki, młodzi ludzie recytowali nastrojowe i wzruszające strofy skłaniające do zadumy nad przemijaniem i ulotnością ludzkiej egzystencji, mówiące o poszukiwaniu sensu życia, pokonywaniu własnych słabości i miłości do bliźniego…
Zaprezentowano wiersze polskich poetów tworzących w okresie odrodzenia, romantyzmu i Młodej Polski. Przypomniano także utwory śp. Karola Wojtyły i ks. Jana Twardowskiego oraz autorek zaliczonych do polskich twórców literatury dziecięcej i młodzieżowej, a także wiersze polonijnych poetek.
Oprawę muzyczną „powierzono” Konradowi Panfilowi.
- Mieliśmy możliwość wysłuchania takich utworów, jak m.in: „Biały Krzyż”, „Ave Maria”, „Amazing Grace”, „Cisza”. Nastrojowa i wymowna sceneria podniosła dodatkowo atmosferę skupienia i refleksji. W przygaszonych światłach widać było w centrum duży zegar – symbol przemijającego czasu. Po obu stronach sceny znajdowały się palące się świec. Dekoracje zrobiono z jesiennych kwiatów i „opadłych liści”, a wśród nich przemieszczały się „błędne ogniki” maleńkich lampek, trzymane w rękach przez każdego z uczestników – opowiadali wychowankowie.
Prowadzący powiedział kilka słów o genezie Zaduszek, po czym młodzież z pełnym zaangażowaniem odczytywała poetyckie strofy.
- Na zakończenie przytaczam fragment wiersza, podczas recytacji którego, tworząc niezwykły nastrój, powoli gaszono świece - opowiadała wychowawczyni z 7 - 3 HP.
"...czas nasz przeminie, znicze bólem wypalą
krzyże w ramionach utulą i ciszą zasną cmentarze,
Pan co jest Stwórcą Odwiecznym
przywoła przed swoje oblicze…”
